ดอกแดฟโฟดิล

ดอกแดฟโฟดิล

                ในตำนานกรีกโบราณได้กล่าวไว้ว่า  นานมาแล้วยังมีเด็กหนุ่มรูปงาม ผู้มีผมสีเหลืองทองและดวงตาสีแซฟไฟร์เขาชื่อนาร์ซิสซัส (Narcissus) หญิงสาวที่ได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาของของเขามีอันต้องสิ้นสติไปทุกราย เขาจึงเป็นเด็กหนุ่มผู้เย่อหยิ่งและทรนงหลงใหลในความงดงามของตนเอง

                วันหนึ่งนาร์ซิสซัสหลงเข้าไปในป่าแล้วได้พบกับนางไม้เอคโค่  นางไม้หลงรักเด็กหนุ่มตั้งแต่แรกเห็นเขางดงามดั่งชายในฝัน  เขาถามทางออกจากป่าแต่เอโค่ไม้สามารถพูดตอบได้ เพราะถูกสาปโดยพระนางเฮียร่า ให้พูดตามผู้สนทนา ทำให้นาร์ซิสซัสรำคาญและเดินจากไป เอคโค่รู้สึกเจ็บปวดทุกข์ทรมานใจ

                เอคโค่ได้แต่อ้อนวอนในใจ “ข้าแต่อโฟรไดท์ เทพีผู้ยุติธรรม ท่านสัญญาว่าจะช่วยเหลือข้า ข้าขอร้องล่ะ ช่วยได้ยินเสียงของข้าแม้ข้าจะพูดไม่ได้ก็ตาม ตอนนี้ที่รักของข้าหายไปแล้ว และข้าต้องหายไปเหมือนกัน ข้าทนแบกรับความเจ็บปวดนี้ไม่ได้”

เทพแห่งความรัก ได้ยินเสียงอ้อนวอนนี้  เธอรู้สึกสงสารนางไม้ผู้เศร้าโศก จึงทำให้เธอหายไป ร่างกายของเธอสลายกลายเป็นเพียงลมเย็น ๆ ความเจ็บปวดของเธอจึงหายไป ทุกสิ่งหายไป...เว้นแต่เสียงของเธอ  อโฟรไดท์สงสารเอคโค่  ที่ต้องเจ็บปวดเพราะความรัก  จึงสาปให้นาร์ซิสซัสตกหลุมรักตัวเอง

วันหนึ่งนาร์ซิสซัสเห็นเงาของตัวเองในสระน้ำ แสงอาทิตย์ทอดส่องเหนือผิวน้ำ ดูคล้ายกระจกเงา เด็กหนุ่มมองสายน้ำ เห็นใบหน้าหนึ่ง เขาขยี้ตาแล้ว มองดูอีกครั้ง ใบหน้านั้นยังคงอยู่ เขารู้สึกว่าใบหน้านั้นสวยงามที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา เขาหารู้ไม่ว่าเงาที่เขาเห็นนั้นคือตัวเอง  เขาพยามใช้มือสัมผัสหน้านั้น แต่น้ำก็แตกกระจายออกและเธอก็หายไปเด็กหนุ่มหลงรูปในน้ำไม่เป็นอันกินอันนอน จนร่างกายซูบผอม ในที่สุดเขาตัดสินใจใช้กริชแทงที่หัวใจของตัวเองตาย เพราะไม่อาจทรมานคนรักที่อยู่ในน้ำ ที่ร่างกายซูบผอมและทุกข์ใจเช่นเดียวกัน

                หลังเหตุการณ์นั้น ทำให้เทพแอฟโฟไดท์เกิดความสงสาร จึงเนรมิตดอกไม้ให้เกิดขึ้นตรงบริเวณที่ นาร์ซิสซัสตาย เรียกต้นไม้ดังกล่าวว่า ต้นนาร์ซิสซัส หรือ แดฟโฟดิล ดังในปัจจุบัน